QS’in Dünyanın En İyi Üniversiteleri Sıralaması açıklandı. İlk 500’de 5, ilk 1000’de 11 üniversitemiz yer aldı. Üniversite sıralamaları, tıpkı Erovizyon şarkı yarışması gibi dünyanın pek umurunda olmasa da bizde çok önemli.
Peki bu ani yükseliş ne anlama geliyor? Tablo harika ama üniversitelerimizin hali de ortada. Önemli olan parametreler. Bu sıralamalarda esas olan yayın, refere ve patent sayıları, peki ya ülkeye katkısı?
Gelişmiş ülkelerin son yıllardaki birinci önceliği ülkeye, bulunduğu bölgeye, kente ve özellikle de sponsorlara, örneğin vergi verenlere ve öğrencilere katkısı! Uluslararası kabul gören dergilerde yayınlanması koşulu nedeniyle yerel sorunlara yönelik makale yazan yok gibi.
Bilim insanlarımızı ülke sorunlarına yabancılaştırdığımız gibi şimdi üniversitelerimizi karşılığı olmayan sıralamalarla oyalıyoruz.
Yerel tohumları yok edip hibrit tohuma geçildi. Sonra da eyvah eyvah deyip yerel tohum arayışına girdik.
Üniversite sıralamalarında önemli olan başkalarının kriterleri ve öncelikleri değil, evrensel değerler ve ülke çıkarları olmalıdır.
Bu çerçeveden baktığımızda Üniversite = Bilim + Liyakat + Kalite + Üretim + İstihdam + Mutluluk olmalı. Peki bunu ne kadar sağlayabiliyorlar? Daha da önemlisi dünden bugüne ne değişti de sıralar aniden yükseldi?
Sayılar, sıralamalar elbette önemli ama her şey değil. Brezilya dünyanın en fazla üniversitesi olan 5., Meksika da 6. ülkesi. Peki refah sıralamasında kaçıncı sıradalar?
Üniversiteler bulundukları kentlere elbette ticari kazanç da sağlamalı ama asli görevlerini asla unutmamalılar…
Sınav yorgunuyuz
“Yavrum, geçen sene 6 yanlışla, istediği hiçbir yere giremeyerek başarısız çocuk damgası yedi. Bu durum öyle bir travma yarattı ki ömrü boyu hep izi bırakacak…”
Sınav dönemlerinde hemen her gün bu yönde onlarca hatta yüzlerce mesaj geliyor. Bu yıl da benzeri çok örnek var.
Çok basit konularda 3, 4 yanlışı ya da boşu olan öğrenciler bile çok mutsuz. Oysa asıl mutsuz olması gereken onlar değil, bu sistemin mimarlarıdır. Başarısız olan öğrenciler değil sınav sistemidir!
*LGS ve YKS eğer bir sıralama sınavı ise öğrencileri ilgi, yetenek, beceri ve yetkinlikleri doğrultusunda en doğru şekilde sıralaması gerekir. Bunu yapıyor mu? Hayır?
*Özel ya da devlet tüm öğretim kurumlarını merkezi yerleştirme sistemine almak zorunda? Bu mümkün mü? Hayır
*Adil bir yerleştirme yapması beklenir. Bu mümkün mü? Hayır.
*Öğrenci ve velileri enkaza döndürmemesi, yüzde 90’ı üzülen değil, sevinen olması hedeftir. Gerçekleşiyor mu? Hayır.
Mademki tüm öğrenciler aynı sınava giriyor, peki yerleştirme neden merkezi olmuyor?
Üniversiteye giriş sistemi mi yanlış yoksa liselere giriş sistemi mi? MEB mi hatalı yoksa YÖK ve ÖSYM mi? Aslında her iki sınav ve yerleştirme sistemi de baştan aşağı yanlış. Peki bu kimin umurunda? On milyonlarca kişiyi ilgilendiren bu yanlışlar silsilesiyle devlet, iktidar, muhalefet, sendikalar, üniversiteler, sivil toplum örgütleri ve medya ilgilenmeyecek de kim ilgilenecek?
Yanlışları, yanlışla düzeltmeye kalkıyoruz, bu yüzden de sorunlar çözüleceğine daha da içinden çıkılmaz hale geliyor…
Tartışmalı soru?
LGS A Kitapçığı Fen Bilimleri 13. soru günlerdir tartışılıyor, MEB’den çıt yok! Öyle bir karar almalı ki, hak da yenmemeli mağduru da olmamalı. Bu o kadar zor mu?
Sessiz kaldığı her gün, tartışmanın daha da alevlenmesinin ötesinde bir işe yaramaz…
Sınav sendromu
LGS’ye bir milyon öğrenci girdi, YKS’ye de üç milyondan fazla aday girecek.
Ne onlara ne de ailelerine sakın ola sınavlardan söz etmeyin. Hele ki KPSS mağdurlarına! Sınavlar en büyük kâbusları oldu.
Eskiden sadece çocuklarımız mutsuzdu, sadece onlar sınav kölesiydi şimdi bütün aile sistemin köleleri haline geldi. Tüm kaynaklar sınavlara ve paralı okullara akıtılıyor, fedakarlığın her türlüsü onlar için yapılıyor. Peki mutlular mı? Keşke gönül rahatlığıyla evet diyebilseydik.
İşte bu yüzden ne olur sınav acısı yaşayanlardan uzak durun, yaralarını deşmeyin, onları bir kez daha kahretmeyin…
Özetin özeti: Bu sınav sistemi olduğu sürece hiçbir eğitim reformu başarılı olamaz!
